دلیل پیدایش ژرژ پمپیدو:

پیشنهاد ساخت یک کتابخانه در سال ۱۹۶۳ توسط «جولین کن» رییس وقت کتابخانه ملی فرانسه ارائه شد.

وی که تصمیم داشت سالنی برای مطالعه عموم در محله هال (قلب شهر پاریس) تاسیس کند، از «جان پییر سگن»، مدیر بخش نشریات کتابخانه ملی درخواست کرد در این باره بررسی و تحقیق کند. بنابراین مطالعات لازم برای محقق کردن این پروژه در دستور کار قرار گرفت و سفرهای مطالعاتی سگن برای تحقیقات بیشتر به آمریکا و کانادا آغاز شد.

سایت انتخاب شده برای احداث بنا در مرکز شهر پاریس و در یک کیلو متری کاتدرال و موزه لوور بود. این سایت شامل مجموعه ای از بلوک های ساختمانی و یک پارکینگ شهری بود.

میدان استراوینسکی در کنار ساختمان این مرکز با مجموعه‌ای از تندیس‌های متحرک در میان و کنار یک استخر آب جلوه دیگری از هنر مدرن را به بازدیدکنندگان عرضه می‌کند.

 سال ۱۹۶۹، جورج پمپیدو، رییس جمهور وقت فرانسه پیشنهاد کرد پروژه کتابخانه گسترده و به مرکزی فرهنگی برای ارائه آثار هنری مدرن اعم از هنرهای تجسمی، تئاتر، سینما، موسیقی و … تبدیل شود ودرسال ۱۹۷۰ طراحی ساخت این مرکز توسط پمپیدو به مسابقه گذاشته شد.

داوران این مسابقه عبارت بودند از :

فیلیپ جانسون , اسکار نیمایر , جان تروی

در این مسابقه ۶۸۱ نفر شرکت کردند.طرحهای متنوعی ارائه شد ودر نهایت دو معمار جوان ناشناخته به نامهای رنزو پیانو و ریچارد راجرز برنده شدند.


ایده های طراحی

 پیانو : « مکانی انعطاف پذیر برای هر نوع عملکرد »

 ایده اصلی : محل اطلاعات دستخوش دگرگونی مداوم


اهداف پروژه:

۱) ایجاد حس پویایی و حرکت

۲) انعطاف پذیری (سازه/فضای داخلی)

۳) وضوح و خوانایی اجزای ساختمان

(سازه/تأسیسات/دسترسی ها)

۴) انعکاس حرکت درون ساختمان در بیرون وبالعکس

 

در این ساختمان جنجالی، تمام لوله‌کشی‌ها و کانال‌های تهویه‌هوا و سیم‌کشی برق در بیرون ساختمان و در معرض دید قرار دارد. حتی تیرها و ستون‌های سازه ساختمان نیز همگی دیده می‌شود. منتقدان آن را به انسانی شبیه دانسته‌اند که دل و روده‌اش بیرون از بدن قرار دارد.

مشخصات کلی بنا :

 ۱۶۶متر طول / ۶۰متر عرض / ۴۲متر ارتفاع

 تضاد با ساختمانهای مجاور (اندازه/شکل کلی)

 محوطه باز جلو ساختمان


مسائل فنی :

همکاری شرکت سازه ای اووآروپ

سازه و تأسیسات عریان

سازه تنسگریتی

ستون های ۸۰۰ میلیمتری

کدبندی رنگی سیستم ها در نما :


اسکلت بنا : سفید

کانال های هوا : آبی

لوله های آب : سبز

حمل و نقل عمودی : قرمز

شبکه برق : زرد


۳۱ ژانویه سال ۱۹۷۷، این مرکز فرهنگی هنری که شامل موسسه پژوهش‌های تطبیقی آکوستیک موسیقی و موزه ملی هنرهای مدرن و مرکز طراحی صنعتی و کتابخانه ای به مساحت ۱۵ هزار متر مربع در سه طبقه و ۱۰ کیلومتر قفسه بندی کتاب و نشریات با حضور رییس جمهور وقت، والری ژیسکاردستن و رییس کتابخانه، سگن، رسما افتتاح و بازدید عموم و استفاده از سالن مطالعه از دوم فوریه محقق شد.


سازه بنا :

سازه دو طبقه زیر زمین از بتن مسلح است و شش طبقه بالا بر روی دو ردیف ستون های فلزی ۸۰۰ میلیمتری به دهانه بیش از ۴۵ متر قرار گرفته اند . از نکات قابل توجه این بنا استفاده از سازه آن به عنوان تزیینات نما به شکلی مطلوب است.


فضا ها:

زیرزمین شامل دو طبقه پارکینگ و سالن اپرا است.

کتابخانه در سه طبقه پائینی روی زمین قرار دارد که طبقه اول کتابخانه به کتاب های مرجع و لغتنامه اختصاص دارد. در طبقه دوم می توان کتاب هایی با موضوعات فلسفه، مذهب، علوم اجتماعی، حقوق، اقتصاد و علوم پایه پیدا کرد و طبقه سوم به موضوعات هنر، سینما، ورزش، موسیقی و اسناد صوتی، زبان و ادبیات، تاریخ و جغرافی اختصاص دارد.در این بنا از رنگهای ساده و روشن استفاده شده است.

ژرژ پمپیدو رئیس جمهوری وقت فرانسه پس از بنیانگذاری موسسه پژوهش‌های تطبیقی، مدیریت آن را به پیر بولز آهنگساز و مولف پیشروی فرانسوی سپرد. اندیشه ابتدایی بولز در موسسه، گسترش پژوهش در زمینه منابع نوین صوتی، آموزش آزاد و کمک به شکوفایی نسل جوان آهنگساز بود.

نمای داخلی:

مصالح استفاده شده در اجرای پارتیشن بندی و سقف کاذب این بنا از پانل های گچی است.فرم ها و شیوه های اجرای این سقف ها به صورت نو و متفاوت با آنچه بود که تا آن زمان اجرا می شد.

این بنا با استفاده از آخرین تکنولوژی روز در قلب بافت تاریخی شهر پاریس ساخته شده که این تضاد بین بنا و بافت اطراف باعث شده تا هر دو شیوه محسوس باشند.


ویژگی ظاهری مهم این مرکز معماری بی‌همتا و جنجال‌برانگیز ساختمان آن است. این ساختمان را رنزو پیانو و ریچارد راجرز طرح کردند. در این طرح تمام لوله‌کشی‌ها و کانال‌های تهویه‌هوا و سیم‌کشی برق در بیرون ساختمان ودر معرض دید قرار دارد. حتی تیرها و ستون‌های سازه ساختمان نیز همگی دیده می‌شود. منتقدان آن را به انسانی شبیه دانسته‌اند که دل و روده‌اش بیرون از بدن قرار دارد